لوح برکت کسب و کار لوح بركت كسب و كار

وفقی که مشاهده می‌کنید یک طلسم ترکیبی از اسمآء الحسنی است و برای اماکنی که به عنوان محل کسب نامیده می‌شوند، دارای کاربرد است.

این صورت شریفه را می‌بایستی که بر روی قطعه‌ای پوست آهو و با مرکب مشک و گلاب و زعفران تهیه و روی دیوار در جهت قبله نصب نمود. ان‌شآءالله به برکت اسامی متبرکه مندرج در آن، کسب و کار در آن محل رونق خواهد گرفت.

زمان تهیه این وفق، دهه نخست ماه قمری و در ساعت و روزی سعد است و بخورش باید شیرین باشد.

نکته‌ای که نباید از قلم انداخت این است که این گونه دستورات صرفا برای افرادی نتیجه بخش هستند که اهل انجام واجبات شرعیه می‌باشند

- قویترین آیات با خواص رزق و روزی در لوح

برای فروش اجناس و متاع :

برای فروش اجناس و متاع هفت مرتبه این آیه را بر پیاله ای از آب خوانده سپس آن را بر اجناس خویش بپاشد

( اگر آب برای آن ها ضرر نداشته باشد ) به زودی به فروش خواهد رفت . بسیار مجرب است .

بخشی از آیه ۱۱۱ سوره توبه :

وَمَنْ أَوْفَى بِعَهْدِهِ مِنَ اللّهِ فَاسْتَبْشِرُواْ بِبَيْعِكُمُ الَّذِي بَايَعْتُم بِهِ وَذَلِكَ هُوَ الْفَوْزُ الْعَظِيمُ

دعای فروش کالا و خانه:

در برخی از کتب آمده که هر گاه کالایی فروش نشود این آیات را بر کاغذی نویسد و در آن نهد از غیب مشتری می رسد (ان شاء الله): 

آیه  40 و 41 سوره بقره: 

 یابَنى اِسْرائیلَ اذْكُرُوا نِعْمَتِىَ الَّتى اَنْعَمْتُ عَلَیْكُمْ وَ اَوْفُوا بِعَهْدى اُوفِ بِعَهْدِكُمْ وَ اِیّاىَ فَارْهَبُونِ.

 وَآمِنوُا بِما اَنْزَلْتُ مُصَدِّقَاً لِما مَعَكُمْ وَ لاتَكُونُوا اَوَّلَ كافِرٍ بِهِ وَلاتَشْتَرُوا بِآیاتى ثَمَنَاً قَلیلَاً وَ اِیّاىَ فَاتَّقُونِ.

بخشی از آیه 111 سوره توبه: 

«وَ مَنْ أَوْفى‏ بِعَهْدِهِ مِنَ اللَّهِ فَاسْتَبْشِرُوا بِبَيْعِكُمُ الَّذي بايَعْتُمْ بِهِ وَ ذلِكَ هُوَ الْفَوْزُ الْعَظيم» 

و آیه مذکور را هفت بار بر ظرفی آب بخواند و بر روی کالا بپاشد و باید کالای نا مشروع نباشد. 

همچنین بر دیوار محل این بخش از آیه دهم سوره کهف را بنویسد: 

« رَبَّنا آتِنا مِنْ لَدُنْكَ رَحْمَةً وَ هَيِّئْ لَنا مِنْ أَمْرِنا رَشَدا»(1) 

و برخي اساتيد هم فرموده اند در آن ملك برود و آنجا سوره كهف بخواند .

 پی نوشت ها:
1. مقدم، سید محمد تقی، ختوم و اذکار، مشهد، مقدم، 1383ش، ج 1، ص 202

توسل به امام جواد علیه السلام :

از امور مجربه توسل به امام جواد علیه السلام میباشد . آن را ۱۴ مرتبه در ۹ روز بخوانید برای رسیدن به حوائج

و خصوصا فروش منزل و ازدواج کردن مجرب است .

اللَّهُمَّ إِنِّي أَسْأَلُكَ بِحَقِ‏ وَلِيِّكَ‏ مُحَمَّدِ بْنِ‏ عَلِيٍ‏ إِلَّا جُدْتَ‏ بِهِ عَلَيَّ مِنْ فَضْلِكَ وَ تَفَضَّلْتَ بِهِ عَلَى مَنْ وَسِعَكَ وَ وَسَّعْتَ

عَلَيَّ رِزْقَكَ وَ أَغْنَيْتَنِي عَمَّنْ سِوَاكَ وَ جَعَلْتَ حَاجَتِي إِلَيْكَ وَ قَضَاهَا عَلَيْكَ إِنَّكَ لِمَا تَشَاءُ قَدِيرٌ

 خواندن این توسل را بعد از هر نماز برای اداء کردن قرض ها نیز مجرب دانسته اند

جهت غنی و توانگری :

هر کس با ایمان این آیه را با نیت خالص و توجه به خدا و معنی آن زیاد بخواند و بعد از آن تکبیر گوید اگر درویش باشد

مستغنی گردد . بعضی از بزرگان این دستور را به تجربه رسانیده اند

آیه 111 سوره بنی اسرائیل :

وَقُلِ الْحَمْدُ لِلّهِ الَّذِي لَمْ يَتَّخِذْ وَلَدًا وَلَم يَكُن لَّهُ شَرِيكٌ فِي الْمُلْكِ وَلَمْ يَكُن لَّهُ وَلِيٌّ مِّنَ الذُّلَّ وَكَبِّرْهُ تَكْبِيرًا

منبع : خواص آیات قرآن کریم ص 103

جهت پر خیر و برکتی کیسه :

اگر کسی از اهل بازار سوره مبارکه حجر را با نیت خالص و توجه به خدا و معنی آن بنویسد و در کیسه خود نهد

نقد کیسه و منافع او بسیار شود و مردم معامله با او را دوست دارند

منبع : خواص آیات قرآن کریم ص 98

چنانچه نیاز به پول دارید :

چنانچه نیاز به پول دارید آیه شریفه  سَيَجْعَلُ اللَّهُ بَعْدَ عُسْرٍ يُسْرًا به عدد حروف اسم خودتان تکرار کنید . این

عمل مجرب است

منبع : مخازن ج 1 ص 379 و 380

 بریت احمر است قدر بدانید هر کس چهل روز و هر روز بلافاصله بعد نماز صبح ۲۷مرتبه ایه ۵۸سوره الذاریات ان الله هو الرزاق ذوالقوة المتین را بخواند رزق و روزی او زیاد شود و ازموده است شیخ محمد علی رشتی نجفی گوید بذکر بالا عمل کردم قبل چهل روز پول فراوان بمن رسید و او این ذکر را از پدرش علامه عبدالحسین رشتی یاد گرفته بوده و بجمعی یاد داده بوده و مشگلشان حل شده مولف تحفه رضویه هم ان را مجرب دانسته و تاثیر شگفت انگیزی در افزایش رزق برایش قائل است

بهترین تجربه برای رزق و روزی حلال

فضیلت و خواص سوره عادیات

در سوره عادیات سخن از پاره‌ای از ضعف های انسان همچون کفر و بخل و دنیا پرستی به میان می‌آورد. در پایان اشاره کوتاهی به مسأله معاد دارد.

یكصدمین سوره قران كریم كه مكی است و 11 آیه دارد ، كلمه "عادیات " از مصدر "عدو" است ، كه به معناى دویدن به سرعت است .

محتوای سوره : 

در این سوره سخن از پاره‌ای از ضعف های انسان همچون کفر و بخل و دنیا پرستی به میان می‌آورد. در پایان اشاره کوتاهی به مسأله معاد دارد.

شأن نزول :

این سوره بعد از جنگ «ذات السلاسل» نازل شد و ماجرا چنین بود: در سال ۸ هجرت به پیغمبر اکرم (صلی الله علیه وآله) خبر دادند که دوازده هزار سوار درسرزمین «یابس» جمع شده، و با یکدیگر عهد کرده‌اند که تا پیامبر(صلی الله علیه وآله) و علی (علیه السلام) رابه قتل نرسانند و جماعت مسلمین را متلاشی نکنند از پای ننشینند.

پیغمبراکرم (صلی الله علیه وآله) جمع کثیری از یاران خود را به سرکردگی بعضی از صحابه به سراغ آنها فرستاد، ولی بعد از گفتگوهائی بدون نتیجه بازگشتند؛ سرانجام پیامبر، علی (علیه السلام) را با گروه کثیری از مهاجر و انصار به نبرد آنها اعزام داشت، آنها بسرعت به سوی منطقه دشمن حرکت کردند و شبانه راه می‌رفتند، و صبحگاهان دشمن را درحلقه محاصره گرفتند، نخست اسلام را بر آنها عرضه داشتند چون نپذیرفتند هنوز هوا تاریک بود که به آنها حمله کردند و آنان را درهم شکستند، عده‌ای را کشتند، و اموال فراوانی به غنیمت گرفتند.

سوره عادیات نازل شد در حالی که هنوز سربازان اسلام به مدینه بازنگشته بودند، پیامبر خدا(صلی الله علیه وآله) آن روز برای نماز صبح آمد، واین سوره را درنماز تلاوت فرمود. بعد از پایان نماز اصحاب عرض کردند: این سوره‌ای است که ما تا به حال نشنیده بودیم. فرمود: آری، علی (علیه السلام) بردشمنان پیروز شد، و جبرئیل دیشب باآوردن این سوره به من بشارت داد.

چند روز بعد علی (علیه السلام) با غنائم و اسیران به مدینه وارد شد.

فضیلت سوره :

از رسول خدا صلی الله علیه و آله وسلم روایت شده است: هر كس سوره عادیات را قرائت نماید اجر و پاداشی ده برابر كسانی كه در ایام حج در مزدلفه بیتوته كرده اند نصیب او خواهد شد.1

هم چنین فرموده اند: هر كس سوره عادیات را بخواند و همواره بر قرائت آن مداومت ورزد در روز قیامت با امیرالمؤمنین  علیه السلام محشور می گردد و از دوستان و همراهان او خواهد بود.²

ایشان در كلامی دیگر فرموده اند: ثواب قرائت سوره عادیات، برابر ثواب قرائت نصف قرآن است.³

در فضیلت این سوره همین بس كه در شأن امیرالمؤمنین علی علیه السلام نازل شده است و خداوند در آن به پیروزی ایشان در جنگ خبر داده بود.⁴

امام صادق علیه السلام در زیارت امیرالمؤمنین می فرمایند: «السلام علیك یا من نزلت فی فضله سوره العادیات».⁵

هر كه از درد و گرسنگی و تشنگی و قرض بخواهد رها شود به عدد نام امیرالمؤمنین علی علیه السلام 110 بار این سوره را بخواند بسیار نافع است. و نیز به جهت وسعت رزق و روزی همراه خود داشته باشد

آثار وبركات سوره:

1) ادای دین و بدهكاری

امام صادق علیه السلام می فرمایند: هر كس در قرائت سوره عادیات مداومت ورزد ، خداوند بدهكاری او را از جایی كه فكرش را نمی كند ادا می كند.⁶

2) جهت وسعت رزق ورهایی از قرض و گرسنگی یا تشنگی :

هر كه از درد و گرسنگی و تشنگی و قرض بخواهد رها شود به عدد نام امیرالمؤمنین علی علیه السلام 110 بار این سوره را بخواند بسیار نافع است. و نیز به جهت وسعت رزق و روزی همراه خود داشته باشد. ⁷

3) برای درد كبد

آورده اند كه برای درد كبد سوره عادیات را در ظرف چینی نو نوشته شود و سپس با آب باران بشویند و اندكی شكر به آن اضافه شود و بیمار سه روز متوالی از آن بنوشد.⁸

پی نوشت ها :

(1) مجمع البیان، ج10، ص421

(2) ثواب الاعمال، ص125

(3) الدرالمنثور، ج6، ص383

(4) الخرائج و الحرائج، ج1، ص168

(5) اقبال الاعمال، ج3، ص132

(6) مستدرک الوسائل، ج13، ص290

(7) درمان با قرآن، ص159

(8) خواص القران و فوائده، ص187

8 فرمول کلی جلب رزق حلال در زندگی

یکی از مسائل رزق حلال دانستن مسائل شرعی آن است. مردم نمی دانند و به راحتی لقمه شان را حرام می کنند. برای مثال مردم سپرده به بانک می دهند و قرارداد می نویسند و سود علی الحساب می گیرند و بعد زیاد و کم آنرا حساب می کنند، این شرعی است؛ ولی اگر کسی می گوید پول به بانک می دهم و بهره یا نزول آنرا می گیرم این حرام می شود.

عبادت هفتاد جزء است و بالاترین و بزرگترین جزء آن کسب حلال است. (1) و حق فرزند بر پدرش این است كه... جز از راه حلال، روزى او را تامین نكند.(2)

امام صادق علیه السلام می فرماید :هر كس بخواهد دعایش مستجاب شود، باید كسب خود را حلال كند و حق مردم را بپردازد. دعاى هیچ بنده ‏اى كه مال حرام در شكمش باشد یا حق كسى بر گردنش باشد، به درگاه خدا بالا نمى ‏رود.(3)

در دین ما برای رزق حلال فرمولی وجود دارد. عناصر این فرمول به قرار زیرند:

1. به رازقیت خدا اعتقاد داشته باش

بى اعتنائى و امید نداشتن بدانچه در دست مردم است بزرگترین توانگرى است. پیامبر صلی الله علیه و آله و سلم می فرماید: هر كس از غیر خدا بِبُرد، خداوند، هزینه زندگى او را تأمین مى‏كند و از جایى كه انتظار ندارد، روزى‏اش مى‏دهد؛ امّا هر كس چشم امیدش به دنیا باشد، خداوند، او را به دنیا وا مى‏گذارد.(4)

یکی از صلحای گمنام که خداوند وجود ایشان را حفظ کند، از باب نصیحت به فرزندان خود می فرمودند که: دخترم، پسرم، اگر یک تک تومانی هم در جیب خود داشتید نگوئید نداریم، بگوئید داریم. انسان متوکل هر لحظه چشم امید به فضل و رحمت خداوندی می دوزد و توکل می کند.

2. تلاش حداکثری مدبرانه، متوکلانه و صبورانه داشته باش

كسب درآمد حلال، بر هر مسلمانى واجب است. (5) تلاش در جهت کسب روزی حلال چنان حائز اهمیت است که حضرت محمد صلی الله علیه و آله و سلم فرمود : اگر كسی با دستش كار كند و روزی بخورد، در روز قیامت در زمره و گروه انبیا است و خدا ثواب انبیا را به او می دهد. (6) اما وای به آن روزی که آدمی در جهت کسب روزی، بی صبری کند در این صورت طبق فرموده حضرت علی علیه السلام، خودش را از روزى حلال محروم مى كند و بیشتر از روزى مقدّر هم نصیبش نمى شود. (7)

امام صادق علیه السلام می فرماید: هر كس بخواهد دعایش مستجاب شود، باید كسب خود را حلال كند و حق مردم را بپردازد. دعاى هیچ بنده ‏اى كه مال حرام در شكمش باشد یا حق كسى بر گردنش باشد، به درگاه خدا بالا نمى ‏رود

یک پایه ی کمال انسان، تدبیر در معیشت است. در قدیم همه، شغل آزاد داشتند. در شغل آزاد هر چه تلاش بیشتری کنی؛ درآمد بیشتری داری؛ ولی در شغل اداری حقوق ثابت است و توکل کمرنگ تر می شود؛ زیرا سر ماه حقوقش را می آید. ما باید باور کنیم که در رزق و روزی مان، یک قرارداد با خدا داریم. خدا با ما شریک می شود و ما باید تلاش با تدبیر و توکل داشته باشیم. در این صورت اگر حرکت ما بیشتر بشود برکت خدا هم بیشتر می شود. اصلی ترین عامل رزق و روزی سعی و تلاش و فکر کردن است.

3. قانع باش و خانواده ات را به قناعت تشویق کن

هر كس به مقدار كفایت، قناعت كند، آسایش مى‏ یابد و براى خویش زمینه گشایش فراهم مى ‏كند. (8) امام رضا علیه السلام می فرماید: هر کـس به رزق و روزى کم از خدا راضى باشد، خداوند از عمل کم او راضى خواهد بود. (9)

4.پرهیز از حرام

اگر خواهان مكارم و بزرگوارى ها هستى از حرام ها دورى كن. (10) زیرا به فرموده پیامبر صلی الله علیه و آله و سلم، هر كس از حرام دورى كند، خداوند به جاى آن عبادتى كه او را شاد كند نصیبش مى‏گرداند. (11)

برای دوری از کسب درآمد حرام در زندگی برای هر امری از امور زندگی ات نظیر بهره گیری از وام، شرایط مستاجری و مالکیت و ... با حاکم شرع و آگاهان به احکام اقتصادی مشورت کن تا خدای نکرده قراردادی به حرام امضا نکنی و پولی را که می توانی از راه حلال بدست آوری، حرامش نگردانی.

یکی از مسائل رزق حلال دانستن مسائل شرعی آن است. مردم نمی دانند و براحتی لقمه شان را حرام می کنند. برای مثال مردم سپرده به بانک می دهند و قرارداد می نویسند و سود علی الحساب می گیرند و بعد زیاد و کم آنرا حساب می کنند، این شرعی است؛ ولی اگر کسی می گوید پول به بانک می دهم و بهره یا نزول آنرا می گیرم این حرام می شود.

رموز حلال شدن لقمه ها همین کلمات شرعی است. ازدواج و رابطه ی نامشروع چه فرقی با هم دارند؟ در ازدواج فقط کلمه ی زوجت و قبلت را گفته اند؛ ولی در رابطه ی نامشروع این کلمه را نگفته اند. پس براحتی لقمه ی خود را حرام نکن.(12)

5. خمس مالت را بده و احسان و نیکوکاری کن

ظاهر خمس کم کردن مال است. اما باطن خمس هم برکت پیدا کردن، هم شراکت و هم سرمایه گذاری آخرت است. همانگونه که وقتی می خواهی از بانکی وام بگیری؛ ابتدا باید یک دفترچه در آنجا باز کنی؛ اگر می خواهی از خدا و پیامبرش(صلی الله علیه و آله) وام برکت بگیری، برای خود دفترچه (سال خمسی ) باز کن، حتی اگر پولی نداری.(13) كار خیر و صدقه، فقر را مى ‏بَرند، بر عمر مى ‏افزایند و هفتاد مرگ بد را از صاحب خود دور مى ‏كنند. (14) چنانچه امام علی علیه السلام می فرماید :با صدقه دادن، روزی خود را فرود آورید. (15) امام علی علیه السلام می فرماید: خداوند سبحان خوراک تهیدستان را در اموال توانگران قرار داده، هیچ فقیری گرسنه نمی ماند مگر به واسطه اینکه ثروتمندی از حق او بهره مند شده و خدا تعالی در این باره از آنان بازخواست می کند. (16)  

امام على علیه السلام می فرماید: انسان، با نیّت خوب و اخلاق خوب، به تمام آنچه در جستجوى آن است، از زندگى خوش و امنیت محیط و روزى زیاد، دست مى یابد

6. سحر خیز باش

پیامبر صلى الله علیه و آله می فرماید: در پى روزى و نیازها، سحر خیز باشید؛ چرا كه حركت در آغاز روز، [مایه] بركت و پیروزى است. (17) امام رضا سلام الله علیه نیز فرمودند: محافظت کنید بر نماز شب که تحقیقاً نماز شب، حرمت خدا و ریزنده رزق و نیکو کننده صورت و ضمانت کننده رزق روز است.(18)

7. به دیدار خویشاوندانت برو

پیامبر صلى الله علیه و آله می فرماید: هر كس دوست دارد كه عمرش طولانى و روزى اش زیاد شود، تقواى الهى پیشه كند و صله رحم نماید. (19)

صله رحم، اعمال را پاكیزه، اموال را بسیار، بلا را برطرف و حساب(قیامت) را آسان مى‏ كند و مرگ را به تأخیر مى ‏اندازد.(20)  

8. خوش اخلاق باش

امام على علیه السلام می فرماید: انسان، با نیّت خوب و اخلاق خوب، به تمام آنچه در جستجوى آن است، از زندگى خوش و امنیت محیط و روزى زیاد، دست مى یابد. (21)

نیكوكارى و خوش اخلاقى، خانه ها را آباد و عمرها را طولانى مى كنند.(22) و بد اخلاقی روزی را تنگ می سازد. (23)

بارالها روزی حلال نصیبمان بگردان. بحق محمّد و آله الطاهرین صلوات الله علیهم اجمعین و عجل فی فرج مولانا صاحب الزمان.

پی نوشت ها:

1.   بحار الانوار(ط-بیروت) ج 100 ، ص 9 ، ح 36

2.  نهج الفصاحه ص 447 ، ح 1394

3. بحارالأنوار ج 90، ص321، ح31.

4.  نهج الفصاحه ص 731 ، ح 2796.

5.بحار الانوار ج 100 ، ص 9 ، ح 35.

6. همان ، ص 10 ، ح 42.

7. شرح نهج البلاغه(ابن ابی الحدید) ج3، ص160.

8.کافی(ط-الاسلامیه) ج 8 ، ص 19.

9. بحـارالانـوار ج 75،ص 356 و 357 ، ح 12.

10.  تصنیف غررالحکم و دررالکلم ص 317 ، ح 7317.

11.  بحارالأنوار ج 74، ص 121، ح 20.

12.  برگرفته از سخنان حجت الاسلام و المسلمین ماندگاری در برنامه سمت خدا - دیماه 1390.

13.  همان.

14.  من لا یحضره الفقیه ج 2 ، ص 66 ، ح 1729.

15.  تحف العقول ص 60.

16.  منهاج البراعه فی شرح نهج البلاغه(خویی) ج 21 ، ص 415.

17.  نهج الفصاحه ص 371 ، ح 1078.

18.  نشان از بی نشان‌ها، ص 427.

19.  بحارالأنوار(ط-بیروت) ج 71 ، ص 102، ح 56.

20.  كافى(ط-الاسلامیه) ج 2، ص 150، ح 4.

21.  تصنیف غررالحکم و دررالکلم ص 92 ، ح 1607.

22.  كافى(ط-الاسلامیه) ج 2، ص 100، ح 8.

23.  تصنیف غررالحکم و دررالکلم ص 264 ، ح 5711.

دو کانال مهم برای کسب رزق و روزی

در رزق دو تا شرط هست یكی گفته حلالاً یكی گفته طیباً، بعضی چیزها حلال هست اما طیب نیست طیب یعنی دلپسند، از نظر فقهی باید حلال باشد.

تقوا وسیلـــه رزق بی حساب است، این یكی از اصولی است كه قرآن درباره رزق گفته است برخلاف اینهایی كه فكر می‌كنند اگر دروغ بگویند سود بیشتری دارند قرآن می‌گوید نان توی تقوا است : «وَمَنْ یَتَّقِ اللَّهَ یَجْعَلْ لَهُ مَخْرَجًا وَ یَرْزُقْهُ مِنْ حَیْثُ لَا یَحْتَسِبُ وَ مَنْ یَتَوَكَّلْ عَلَى اللَّهِ فَهُوَ حَسْبُهُ إِنَّ اللَّهَ بَالِغُ أَمْرِهِ قَدْ جَعَلَ اللَّهُ لِكُلِّ شَیْءٍ قَدْرًا» (طلاق/3-2)

تقوا به چه معنا است؟

تقوا یعنی حالتی كه انسان خودش را حفظ كند و گناه نكند که در این حالت خدا او را توی بن بست قرار نمی‌دهد.

هر كس در زندگی گیج است و می‌گوید كه نمی‌دانم چه كنم این پیداست كه تقوا ندارد، چون قرآن قول داده هر كس تقوا داشته باشد به درد نمی‌دانم،  چه كنم گرفتار نمی‌شود.

هر كس تقوا داشته باشد بن بست ندارد و هر كس تقوا دارد خدا از راهی كه گمان نمی‌برد به او رزق می‌دهد.

اگر ما ایمان به این آیه داشته باشیم در معامله و در كار سر هم بندی نمی‌كنیم :

«وَاللَّهُ فَضَّلَ بَعْضَكُمْ عَلَى بَعْضٍ فِی الرِّزْقِ» (نحل/71) خداوند رزق بعضی‌ها را زیاد می‌دهد .

دو نفر ماهیگیر می‌روند كنار دریا و تور می‌اندازند تور را كه بالا می‌كشند یكی سه تا ماهی گرفته یكی پنج تا گرفته . آن آقایی كه پنج تا ماهی گرفته هیچ قراردادی با ساحل با ماهی‌ها و با دریا نبسته این را خدا به او داده است.

فلسفه تفاوت های در زندگی چیست؟

به هر حال باید این تفاوت ها باشد تا انسان استعدادهایش شكوفا بشود . اگر همه مردم یك جور باشند معلوم نمی‌شود كی صبر می‌كند، كی قناعت می‌كند، كی شجاعت دارد وكی ندارد .

به یكی می‌دهند ببینید غرور او را می‌گیرد؟! به یكی نمی‌دهند ببینید صبر می‌كند یا مرتباً ناله و ناشکری می کند؟!

توی گردنه ها و امتحانات سخت و شرایط دشوار است که به راننده تصدیق می‌دهند توی خیابان صاف كه آدم نمی‌داند چه كسی راننده است.

چرا به دنبال غیر خدا می رویم؟

عامل اینكه آدم دنبال غیر خدا می‌رود یك سری چیزها است: مثلاً می‌خواهد عزیز بشود بند به یك كسی می‌شود می‌گوید ما وابسته می‌شویم به آمریكا كه عزت آمریكا ما را هم حفظ كند . قرآن می‌فرماید: «فَإِنَّ الْعِزَّةَ لِلَّهِ جَمِیعًا» (نساء/139) قدرت دست خداست: «أَنَّ الْقُوَّةَ لِلَّهِ جَمِیعًا» (بقره/165) بعد هم خدا ما را مسخره می‌كند «أَیَبْتَغُونَ عِنْدَهُمْ الْعِزَّةَ فَإِنَّ الْعِزَّةَ لِلَّهِ جَمِیعًا» (نساء/139) تو عزتت را از او می‌خواهی؟

روایت داریم كه خداوند رزق همه مردم را حلال مقدر كرده است خدا رزق حرام به كسی نمی‌دهد اگر كسی تقوا داشته باشد و چند روزی دندان روی جگر بگذارد رزق حلال برای او می‌آید اما كسی كه پرده دری كند و به حرام بپرد خداوند از رزق حلال كم می‌آرود

«إِنَّمَا تَعْبُدُونَ مِنْ دُونِ اللَّهِ أَوْثَانًا وَتَخْلُقُونَ إِفْكًا إِنَّ الَّذِینَ تَعْبُدُونَ مِنْ دُونِ اللَّهِ لَا یَمْلِكُونَ لَكُمْ رِزْقًا فَابْتَغُوا عِنْدَ اللَّهِ الرِّزْقَ وَاعْبُدُوهُ وَاشْكُرُوا لَهُ إِلَیْهِ تُرْجَعُونَ» (عنكبوت/17) غیر خدایی كه پهلوی او مثل طناب خم می‌شوی نمی‌توانند برای تو رزق بشوند .

شخصی گفت من می‌روم با یك سیب آبروی امام صادق(علیه السلام) را می‌ریزم . گفتند چه جوری؟ گفت می‌روم می‌گویم: ‌ای امام صادق این رزق من هست یا نه؟ اگر امام گفت رزق تو نیست سیب را می‌خورم تا بگویم تو دروغ گفتی . اگر گفت كه رزق تو هست نمی‌خورم و آنرا لگد می‌كنم .

پیش امام رفت و گفت: امام این سیب رزق من هست یا نه؟ امام فرمود: اگر از گلویت پائین برود معلوم می‌شود كه رزق تو است . این دیگر نمی‌دانست چه كند و گیج شد. گاهی آدم دارد ولی رزق او نیست.

اگر می خواهیم اوضاع مالیتان خوب شود

حدیث داریم اگر كسی می‌خواهد رزق او خوب بشود بعد از نماز دعا بخواند، دعا رزق را جذب می‌كند نه مشتری. حركت برای رزق خوب است؛ خیلی‌ها می‌گویند كار نداریم! چرا كار هست منتهی ایشان باید بلند شود و حركت كند .

گاهی رزق انسان در مسافرت است. روایت داریم اگر رزق شما دیر رسید گیج نشوید و دست به گناه نزنید دست به حرام نزنید صبر كنید می‌رسد .

روایت داریم كه خداوند رزق همه مردم را حلال مقدر كرده است، خدا رزق حرام به كسی نمی‌دهد. اگر كسی تقوا داشته باشد و چند روزی دندان روی جگر بگذارد رزق حلال برای او می‌آید ، اما كسی كه پرده دری كند و به حرام بپرد خداوند از رزق حلال كم می‌آرود.

گناه، مانع رزق است

«اللَّهُمَّ اغْفِرْ لِیَ الذُّنُوبَ الَّتِی تُغَیِّرُ النِّعَمَ» (إقبال‏الأعمال، ص‏706) گناه رزق را قیچی می‌كند .

بعد از غذا و قبل از غذا شستن دست ها در رزق اثر دارد به خصوص با حوله هم خشك نكنید چون ممكن است خود آن دستمال و حوله در رزق اثر داشته باشد.

بین الطلوعین دنبال كار رفتن در رزق اثر دارد . در تحصیل رزق عزت خودتان را از دست ندهید . در رزق با وقار باشید ، گیج نشوید . نماز شب رزق آدم را گوارا می‌كند ، نماز شب در رزق اثر دارد. استغفار و عذرخواهی از گناه در رزق اثر دارد .

شكر نعمت رزق را زیاد می‌كند: «لَئِنْ شَكَرْتُمْ لَأَزِیدَنَّكُمْ» (إبراهیم/7)

نیت گناه رزق را كم می‌كند، در سوره قلم داستانی را نقل می‌كند كه چند برادر باغ میوه‌ای داشتند نیت كردند كه از این میوه‌ها به احدی ندهند . چون پدرشان هر سال از این میوه‌ها به فقرا می‌داد ، وقتی پدر مرد بچه‌ها گفتند ما نمی‌دهیم، بعد گفتند فقرا می‌فهمند می‌آیند در باغ، گفتند خوب سحر می‌رویم میوه‌ها را می‌چینیم. نیت كردند به فقرا ندهند وقتی خوابیدند صاعقه‌ای آسمانی آمد: «فَأَصْبَحَتْ كَالصَّرِیمِ فَتَنَادَوا مُصْبِحِینَ» (قلم/20 و 21) قرآن می‌گوید كه سحر بلند شدند دیدند كه باغ آنها خاكستر شده است. نیت گناه رزق را كم می‌كند.

زكات رزق را زیاد می‌كند، درخت انگور را وقتی قیچی می‌كنی از شاخه كم می‌شود ولی به بار آن اضافه می‌شود.

زیارت امام حسین(علیه السلام) رزق را زیاد می‌كند. همیشه آدم با وضو باشد این هم رزق را زیاد می‌كند.

در رزق دو تا شرط هست یكی گفته حلالاً یكی گفته طیبا، بعضی چیزها حلال هست اما طیب نیست طیب یعنی دلپسند، حلال از نظر فقهی باید حلال باشد

دو کانال مهم برای رزق و روزی

برای رزق دو تا كانال داریم ؛

كانال یك : تلاش

كانال دو : دعا

باید دو بال داشته باشیم با اینكه خدا می‌دهد و خدا می‌گیرد اما در عین حال شما باید تلاش كنید. آمدند به امام گفتند: فلانی توی خانه نشسته است دعا می‌كند برای رزقش، امام فرمود: این دعا مستجاب نمی‌شود .

یکی از آن گروه هایی که دعایشان مستجاب نمی شود کسی است که در خانه بنشیند و برای رزق و روزی اش به دعا اکتفا کند .

دو شرط اساسی در رزق

ما هفت، هشت تا بخور «كُلُوا» توی قرآن داریم اما بخور خالی نیست یك جا گفته: «كُلُوا مِنْ طَیِّبَاتِ مَا رَزَقْنَاكُمْ وَاشْكُرُوا لِلَّهِ» (بقره/172) بخورید و شكر كنید، یك جا می‌گوید: «فَكُلُوا مِنْهَا وَأَطْعِمُوا» (حج/28) بخورید به دیگران هم بدهید. جای دیگر می فرماید: «كُلُوا مِنْ طَیِّبَاتِ مَا رَزَقْنَاكُمْ وَلَا تَطْغَوْا» (طه/81) بخور طغیان نكن .

خلاصه بخور بخور خالی توی قرآن نداریم و این بدان معنی است که انسان وقتی رزق دارد مسئولیت هم دارد.

در رزق دو تا شرط هست یكی گفته حلالاً یكی گفته طیباً، بعضی چیزها حلال هست اما طیب نیست طیب یعنی دلپسند، لقمه از نظر فقهی باید حلال باشد.

رزق هماهنگ با جامعه

مراعات جامعه را هم بكنیم. به امام صادق(علیه السلام) گفتند وضع مردم بد شده است . فرمود اگر وضع مردم بد شده است چرا نان گندم بخوریم گندم و جو را قاطی كنید .

گفتند آقا وضع بدتر شده است. امام فرمود : پس نان جو می‌خوریم .یعنی آدم باید زندگی خودش را با فقرا تطبیق بكند. استفاده از رزق باید هماهنگ باشد با جامعه.

ارزش روزی حلال

بنابر روایاتی که از پیامبر اعظم(ص) و امامان معصوم(ع) رسیده، بر همه لازم است در راه به دست آوردن «درآمد حلال» تلاش کنند و از بیکاری و تنبلی و حرام خواری جدّاً بپرهیزند.

پیامبر گرامی اسلام(ص) می فرماید:

«طَلَبَ الحَلالِ فَریضَةٌ عَلی کُلِّ مُسلِمٍ وَ مُسِْلِمَةٍُ؛[1] به دنبال روزی حلال رفتن، بر هر مرد و زن مسلمان لازم است».

و نیز از وی روایت شده که: «خدا دوست می دارد که بنده اش را در راه کسب حلال در رنج و زحمت ببیند».[2]

و نیز می فرماید:

«اَلکادُّ لِعِیالِهِ کَالْمُجاهدِ فی سَبیلِ الله؛[3] کسی که برای اداره زندگی خانواده اش تلاش می کند، مانند کسی است که در راه خدا جهاد می کند». در حدیث دیگر پیامبر اکرم(ص) فرمود:

«إنَّ اللهَ یُبْغِضُ الشّابَّ الفارِغ؛[4] جوان بیکار، مورد خشم خداوند است».

و می فرماید: «انسان سالم و بیکاری که نه مشغول کارهای دنیایی و نه مشغول کارهای آخرتی باشد، مورد خشم پروردگار است».[5]

ابن عبّاس می گوید، هر گاه پیامبر(ص) از شخصی خوشش می آمد، از شغل او می پرسید. اگر می گفتند او شغلی ندارد، می فرمود: از چشم من افتاد. وقتی از آن حضرت، علت آن را می پرسیدند، می فرمود: مؤمن اگر دارای شغلی نباشد، با دین فروشی زندگی خودش را اداره می کند.[6]

انس بن مالک می گوید: روزی که رسول خدا(ص) از غزوه تبوک باز می گشت، سوربن معاذ انصاری، (یا سعد انصاری) به استقبال آن حضرت شتافت و با پیامبر(ص) دست داد. حضرت فرمود: چه باعث شده که دست هایت این گونه سفت و پینه بسته باشد؟ جواب داد: با بیل برای کسب نفقه خانواده ام کار می کنم. حضرت دست وی را بوسید و فرمود: این دست هرگز آتش جهنّم را حسّ نمی کند.[7]

بنابراین با اینکه روزی رسان خداوند متعال است: )إنَّ الله هُوَ الرَّزّاق([8] و خود روزی را تقسیم و تقدیر می کند، امّا همه موظفند منبع درآمدی حلال داشته باشند؛ زیرا خداوند به وسیله اسباب روزی می دهد. بندگان خدا باید به دنبال کسب حلال باشند و شغلی را پیشه خود سازد.

امام صادق(ع) می فرماید: «به دنبال روزی حلال رفتن را رها نکن؛ زیرا این در تقویت دینت مؤثر است.[9]

حرام خواری

اسلام انسان را در کسب روزی و به دست آوردن متاع زندگی آزاد گذارده، امّا هرگز اجازه نداده که او در این راه مسیری را پیش گیرد که اخلاق را فاسد گرداند و او را در معرض سقوط قرار دهد و یا موجب فساد در جامعه شود. بدین جهت، نه تنها مشروبات الکلی، مواد مخدّر و همه منکرات و فواحش را حرام شمرده، بلکه تولید، واسطه شدن، خرید و فروش و استعمال و ... آن را نیز تحریم کرده است.

زنا و فحشا و رقّاصی را شغل و منبع درآمد انسان نمی داند، غنا و آواز ه خوانی را که انسان را به فحشا بکشاند، راه کسب صحیح نمی شناسد. هر کاری که موجب سود شخصی امّا ضرر و بدبختی برای شخص دیگر یا اجتماع بشری باشد و امنیت اقتصادی و سلامت فرد یا جامعه را به خطر بیندازد، جرم و گناه شمرده و بر آنها کیفر سخت در دنیا و عذاب دردناک در آخرت وعده داده است؛ مانند: رشوه خواری، دزدی (به هر شکل آن)، کم فروشی، قمار، ربا، رانت خواری، غشَ در معامله، احتکار نیازمندی های مردم و ... .

خداوند متعال در قرآن کریم، حرام خواری را از صفات یهود شمرده، می فرماید:

(وَتَرَی کَثِیرًا مِّنْهُمْ یُسَارِعُونَ فِی الإِثْمِ وَالْعُدْوانِ وَأَکْلِهِمُ السُّحْتَ لَبِئْسَ مَا کَانُواْ یَعْمَلُونَ)[10]؛ «بسیاری از آنان را می بینی که در گناه و تعدّی و خوردن مال حرام، شتاب می کنند. چه زشت است کاری که آنجام می دادند!».

سپس می فرماید: «چرا دانشمندان نصارا و یهود، آنها را از سخنان گناه آمیز و خوردن مال حرام، نهی نمی کنند؟ چه زشت است عملی که انجام می دادند!».[11]

خوردن مال حرام، شامل همه تصرّفات نامشروع می شود، خواه خوردن و آشامیدن باشد، یا کار حرامی در زمینه مسکن، لباس و غیر آن، و ممکن است مال را مصرف نکنند و آن را به ناحق نزد خود نگهدارد و به صاحبش برنگرداند. به تمام این موارد حرام خواری صادق است.

روزی حلال

خداوند متعال برای تمام مخلوقات «روزی حلال» مقدّر فرموده است. اگر انسان عجله نکند و قناعت و صبر را پیشه خود سازد، تمام رزق مقدرش به او خواهد رسید. کسانی که از کسب حرام پرهیز نمی کنند، خیال می کنند اگر از مال حرام صرف نظر کنند، کمبودی در معاششان پدید می آید و سخت محتاج و گرفتار می شوند. خداوند می فرماید: )وَمَا مِن دَآبَّةٍٍ فِِی الأَرْضِ إِلاَّ عَلَی اللّهِ رِزْقُهَا وَیَعْلَمُ مُسْتَقَرَّهَا وَمُسْتَوْدَعَهَا کُلٌّ فِی کِتَابٍ مُبِینٍ([12]؛ «هیچ جنبنده ای در زمین نیست، مگر اینکه روزی او برخداست. او قرارگاه و محلّ نقل و انتقالش را می داند. همه اینها در کتاب آشکاری ثبت است».

غذای کرم در عمق دریا

روزی حضرت سلیمان(ع) درکنار دریا نشسته بود. نگاهش به مورچه ای افتاد که دانه گندمی را با خود به طرف دریا حمل می کرد. سیلمان(ع) دید او به آب دریا رسید. در همان لحظه قورباغه ای سرش از آب بیرون آورد و دهانش را گشود. مورچه به داخل دهان آن وارد شد و قورباغه به درون آب رفت. سلیمان مدّتی شگفت زده به فکر فرو رفت. ناگاه دید همان قروباغه سرش را از آب بیرون آورد و دهانش را گشود و مورچه از دهانش بیرون آمد، ولی دانه گندم را همراه خود نداشت. سلیمان(ع) آن مورچه را طلبید و سرگذشت آن را پرسید. مورچه گفت «ای پیامبر خدا! در قعر این دریا سنگی توخالی وجود دارد و کرمی در درون آن زندگی می کند. خداوند آن را در آنجا آفرید. کرم نمی تواند از آنجا خارج شود. خداوند این قورباغه را مأمور کرده تا مرا به سوی آن کرم حمل کند. قورباغه مرا به آنجا می برد و دهانش را نزدیک سوراخ می گذارد. من از دهان آن بیرون می آیم و دانه گندم را نزد کرم می گذارم و سپس به دهان قورباغه که در انتظار من است، باز می گردم و آن هم مرا به خشکی باز می گرداند.

حضرت سلیمان(ع) به مورچه گفت: وقتی که دانه گندم را برای کرم می بری، آیا سخنی از آن شنیده ای؟» گفت آری، او می گوید:

«یا مَنْ لا یَنُسانی فی جَوفِ هذِهِ الصّخْرَةِ تَحْتَ هذِهِ اللُّجّةِ بِرِزْقِکَ، لا تَنسِ عِبادَک المُومنینَ بِرَحْمَتِکَ؛ ای خدایی که روزی مرا درون این سنگ در قعر این دریا فراموش نمی کنی، رحمتت را در مورد بندگان با ایمانت فراموش نکن».[13]

رسول خدا(ص) در سفر حجة الوداع در مسجد الحرام، به مسلمانان فرمود: «بدانید که جبرئیل به من الهام کرد هیچ کس نمی میرد، مگر وقتی که تمام روزی مقدّرش به او رسیده باشد. پس، از خدا بترسید و در طلب روزی حریص نباشید و دیر رسیدن رزق حلالتان شما را وادار نکند که عجله کنید و رزق خود را از راه حرام بخواهید. خداوند رزق حلال را بین مخلوقاتش تقسیم کرده و روزی حرام را قسمت نکرده ... کسی که پرده عفّت خود را بدرد و شتاب کند و آن را از طریق حرام کسب کند، از رزق حلال و مقدّرش محروم می شود و به آنچه کسب کرده، در قیامت مؤاخذه خواهد شد؛ چنان که خداوند در قرآن مجید از کسب حرام نهی فرمود:

( ... وَلاَ تَتَبَدَّلُواْ الْخَبِیثَ بِالطَّیِّب)[14]؛ «مال پاکیزه را به خبیث تبدیل نکنید».

پیامبر گرامی اسلام در تفسیر این آیه که در نهی از خوردن مال یتیم است، چنین می فرماید: یعنی پیش از آنکه روزی مقدر و حلالتان برسد، به سوی روزی حرام شتاب نکنید.[15]

حضرت علی(ع) روزی نزدیک در مسجد از استر پیاده شد و آن را به شخصی سپرد و وارد مسجد شد. آن شخص لجام استر را بیرون آورد و فرار کرد. امیرالمؤمنین(ع) در حالی که دو درهم را در دست داشت تا مزد سارق لجام را بدهد، از مسجد خارج شد. دید مرکب بدون لجام است. حضرت بر استر سوار شد و دو درهم را به غلامش داد تا برای آن مرکب لجامی بخرد. غلام به بازار آمد و همان لجام را در دست یک نفر دید. معلوم شد که دزد آن را به دو درهم به آن شخص فروخته و رفته است. غلام این مطلب را به آن حضرت گزارش داد.

امیرالمؤمنین(ع) فرمود:

«إنّ الْعَبْدَ لِیُحْرِمُ نَفْسَهَ الرّزقَ الحَلالَ بِتَرکِ الصَّبْرِ وَ لاِیَزُدادُ عَلی ما قُدِّرَ لَهُ؛[16] جز این نیست که بنده به سبب صبر نکردن و شتاب زدگی رزق حلال را بر خود حرام می کند؛ در حالی که بیش از آنچه مقدّرش بوده، به دست نمی آورد».

گاهی بر اثر چشم پوشی از مال حرام، چندین برابر آن از حلال به او خواهد رسید. امام صادق(ع) می فرماید: در قوم موسی(ع) مرد فقیری بود که همسرش اصرار می کرد که به دنبال کسب و درآمدی برود تا زندگی بهتری داشته باشند. (و او به هر طرف که روی می آورد، نتیجه ای نمی گرفت)؛ تا اینکه یک روز از روی اخلاص از خداوند متعال کمک خواست. در خواب دید که از او پرسیدند: آیا دو درهم حلال می خواهی یا دو هزار درهم حرام؟ گفت: دو درهم حلال مرا کفایت می کند. گفتند: در زیر سرت دو درهم حلال قرار داده شده است. از خواب بیدار شد و آن را برداشت. با یک درهم آن یک ماهی خرید و به سوی منزل آمد. همسرش از کار او ناخرسند بودو از روی ملامت سوگند خورد که به آن دست نمی زند. مرد خود ماهی را آماده پختن کرد. ناگاه دو دانه «دُرّ» در شکم ماهی یافت. آنها را به چهل هزار درهم فروخت.[17]

آثار سوء حرام خواری

هر مالی که انسان از راه نامشروع و حرام کسب کند، علاوه بر اینکه معصیت پروردگار را نموده و دارای عقوبت های اخروی است، در دنیا نیز موجب گرفتاری های جبران ناپذیر خواهد شد.

1. بی برکتی اموال

حرام خواری برکت را از مال می برد. امام صادق(ع) فرمود: «کسی که مالی را از راه غیر مشروع به دست آورد، ساختمان و آب و گل بر او مسلط می شود (تا مال او را تلف کند)»[18]؛ یعنی مال و عمر خود را در آب و گلی مصرف می کند که نه برای دنیا نفعی دارد و نه برای آخرتش. گویا این قطعه از زمین مأمور بوده تا مال او را ببلعد.

2. عدم پذیرش عبادات

خوردن مال حرام مانع قبولی عبادات است. پیامبر گرامی اسلام(ص) فرمود: «هر شب در بیت المقدس فرشته ای فریاد می زد: هر کس مال حرامی بخورد، خداوند هیچ عمل واجب یا مستحبی از او را نمی پذیرد».[19]

سلیمان بن خالد می گوید: از امام صادق(ع) درباره این سخن خداوند پرسیدم:

(وَقَدِمْنَا إِلَی مَا عَمِلُوا مِنْ عَمَلٍ فَجَعَلْنَاهُ هَبَاءً مَنثُورًا)[20]؛ «و ما به سراغ اعمالی که انجام داده اند، می رویم و همه را همچون ذرّات غبار پراکنده در هوا قرار می دهیم».

حضرت فرمود: آگاه باش، به خدا قسم هر چند اعمال اینها مفید تر و درخشنده تر از پارچه های سفید مصری باشد، از آنها پذیرفته نمی شود؛ زیرا ایشان از حرام خواری پرهیز نمی کنند.[21]

پیامبر(ص) فرمود: «العِبادَةُ مَعَ أکلِ الحَرام کَالْبِناء عَلَی الرّمْلِِِ؛[22] عبادت کردن با حرام خواری، مانند بناکردن روی زمین ریگ زار است»؛ یعنی چنان که بنا بدون زیرسازی محکم، خراب و نابود می شود و صاحب آن از آن بهره ای نمی برد، عبادت کسی که از حرام پرهیز نمی کند هم فایده ای برایش ندارد.

امام صادق(ع) می فرماید: هر گاه کسی مالی از غیر راه حلال به دست آورد و با آن به حج مشرّف شود، چون گوید «لَبَّیْکَ اللّهُمَّ لَبَّیْکَ»، خطاب می رسد: «لا لّبَّیْکَ و لا سَعْدَیُکَ؛ تو نیامدی و رستگار نشدی»؛ یعنی حج تو با مال حرام قبول نمی شود.[23]

3. عدم استجابت دعا

دعای حرام خوار مستجاب نمی شود. پیامبر اکرم(ص) فرمود: «کسی که لقمه حرامی بخورد، تا چهل روز نمازش قبول نمی شود و تا چهل روز دعایش مستجاب نمی گردد و هر گوشتی که در بدن او از حرام روییده شود، به آتش جهنّم سزاوارتر است و هر لقمه حرامی، باعث روییدن گوشت در بدن می شود».[24]

و نیز فرمود: « کسی که دوست دارد دعایش مستجاب شود، باید از درآمد و خوراک حلال و پاکیزه بهره مند شود و از حرام بپرهیزد».[25]

شخصی به پیامبر اکرم(ص) عرض کرد: دوست دارم دعایم مستجاب شود. حضرت فرمود: «خوراک خودت را پاک گردان و از حرام خواری دوری کن».[26]

خداوند متعال به عیسی بن مریم فرمود: «به ظالمین بنی اسرائیل بگو: در حالی که مال حرامی در تصرف آنهاست، مرا نخوانند که در این حال مورد لعن من واقع می شوند و آنها را از نعمت هایم، دورشان می سازم».[27]

4. قساوت قلب

خوراکی که انسان تناول می کند، اگر پلید و حرام باشد، قلب را تیره می سازد. در این صورت دیگر از او امید خیری نیست و پند و اندرز در او اثر نمی کنند و سخت ترین مناظر رقّت بار او را متأثر نمی کنند. امام حسین(ع) به لشکریان عمر سعد فرمود: «از اینکه شما نافرمانی ام می کنید، و به سخن من گوش فرا نمی دهید، این است که شکم هایتان از حرام پر شده و بر دل هایتان مهر خورده و دیگر حق را نمی پذیرید. وای بر شما! آیا انصاف نمی دهید؟ آیا گوش فرا نمی دهید!؟».[28]

حرام خواری شریک بن عبدالله

شریک بن عبدالله بن سنان فرزند انس نخعی کوفی، در سال 75ق در خراسان به دنیا آمد و در سال 177ق در کوفه از دنیا رفت. وی عالمی با تقوا و فقیهی با هوش بود. مهدی عباسی او را احضار کرد و او را واداشت که یکی از این سه کار را بکند: یا منصب قضاوت را بپذیرد، یا معلم و مربی اطفال خلیفه باشد، یا یک مرتبه مهمان سفره خاص خلیفه شود.

شریک خوردن طعام را اختیار کرد و آن را از دو کار دیگر آسان تر شمرد. خلیفه به آشپر مخصوص دستور داد تا انواع خوراکی های لذیذ را تدارک ببیند. چون شریک از آن طعام های لذیذ حرام خورد. آشپر گفت: شریک پس از خوردن این طعام. رستگار نخواهد شد و همان طور هم شد؛ زیرا آن لقمه های حرام چنان در او تأثیر کرد که دو کار دیگر را هم پذیرفت هم قاضی شد و هم مربی اطفال خلیفه. گویند: وقتی حواله ای داشت و در گرفتن آن از بیت المال سخت گیری می کرد، خزینه دار گفت: تو به ما گندمی نفروخته ای که در گرفتن آن چنین سخت گیری می کنی! گفت: بلی، چیزی مهم تر از گندم را فروختم و آن دین خودم است.[29]

5. تأثیر منفی در نسل

نطفه ای که از آن فرزندان به وجود می آیند، از غذایی که پدر و مادر تناول می کنند، تولید می شود و در صورت نامشروع بودن «درآمد»، شیطان در به وجود آمدن این فرزندان مشارکت می کند و گرایش این فرزندان به گناه بیشتر می شود و تربیت آنها سخت تر و تکامل اخلاقی شان با مشکلات زیادتری روبه رو خواهد شد. لقمه حرام، چنان در حان و روان یک طفل اثر می گذارد که نمی تواند به آسانی از افاضات نورانی حق تعالی کسب نور کند و به سعادت راه یابد: خداوند می فرماید:

)ِاذْهَبْ فَمَن تَبِعَکَ مِنْهُمْ فَإِنَّ جَهَنَّمَ جَزَآؤکُمْ جَزَاءً مَوْفُورًا... وَشارِکْهُمْ فِی الأَمْوَالِ وَالأَوْلادِ...([30]؛ «(ای شیطان) برو! هر کس از آنان که از تو تبعیّت کند، جهنّم کیفر شماست؛ کیفری فراوان...، و در ثروت و فرزندانشان شرکت جوی...».

بر اساس روایات، شرکت شیطان در فرزندان آن است که نطفه فرزندان از مال حرام منعقد شده باشد.[31]

امیرالمؤمنین(ع) می گوید: پیامبر اکرم(ص) فرمود: خداوند متعال بهشت را بر کسی که بسیار ناسزا می گوید و باکی ندارد از اینکه هر حرف (زشتی) بگوید یا بشنود، حرام کرده است. اگر پی جویی کنید، چنین فردی را زنازاده یا کسی که (به سبب حرام خواری) شیطان در انعقاد نطفه اش شرکت داشته، خواهید یافت. سؤال شد آیا شیطان در این گونه موارد شرکت دارد؟ پیامبر(ص) فرمود: آیا این سخن خداوند را نخوانده ای که فرمود: )وَشَارِکْهُمْ فِی الأَمْوَالِ وَالأَُوْلادِ...([32].

امام صادق(ع) فرمود: «کسی که میل به زنا و خوردن مال حرام دارد، شیطان در نطفه اش شرکت داشته است».[33]

امام صادق(ع) فرمود:

«کَسْبُ الحَرامِ یُبینُ فی الذّرّیة؛[34] درآمد حرام در فرزندان اثر (نامطلوب) می گذارد (و هدایت آنها را دچار مشکل می کند)».

از این آیات و روایات به خوبی استفاده می شود که اگر بخواهیم فرزندان سالم، متدیّن، خوش خلق و تربیت پذیر داشته باشیم، ابتدا باید منبع درآمد ما حلال باشد و لقمه ای حرام به خانه نیاوریم و حرام خواری نکنیم، سپس به تربیت و تعلیم آنها همّت بگماریم.

عاقبت حرام خواری

پیامبر اکرم(ص) فرمود: «هر کس در تحصیل مال بی باک باشد (و رعایت حلال و حرام را نکند)، خدا هم باکی ندارد که او را از هر دری وارد جنهم کند».[35]

و نیز فرمود: «هر کس مالی را از راه حرام کسب کند، اگر آن را صدقه بدهد، از او پذیرفته نمی شود، اگر آن را باقی بگذارد (و بمیرد)، توشه دوزخش می شود».[36]

پی نوشت ها

1 . بحارالانوار، ج103، ص9.

2 . کنز العمال، ح9200.

3 . بحارالانوار، ج103، ص12.

4 . جامع السعادات، نراقی، ج1، ص152.

5 . شرح نهج البلاغه، ابن ابی الحدید، ج17، ص146.

6 . بحارالانوار، ج103، ص9؛ جامع الخبار، ص139.

7 . تاریخ بغداد، ج7، ص342؛ الامام صادق(ع)، عبدالحکیم الجندی، ص350.

8 . الذاریات/58.

9 . بحارالانوار، ج71، ص128 و 137.

10 . مائده/62.

11 . همان/63.

12 . هود/6.

13 . بحارالانوار، ج103، ص36، از دعوات الراوندی.

14 . نساء/2.

15 . عده الداعی، ابن فهد، ص74؛ بحارالانوار، ج70، ص96 و ج103، ص30.

16 . شرح نهج البلاغه، ابن ابی الحدید، ج3، ص160، لنالی الاخبار، ص151.

17 . وسائل الشیعه، شیخ حر عاملی، ج17، ص360؛ کتاب اللقطه، باب10، حدیث2؛ بحارالانوار، ج103، ص29 و30، حدیث52.

18 . سفینة البحار، محدث قمی، ج1، ص298.

19 . همان، ص299؛ بحارالانوار، ج100، ص141.

20 . فرقان/23.

21 . عدة الداعی، ابن فهد حلی، ص230؛ بحارالانوار، ج7، ص205.

22 . سفینة البحار، ج1، ص229؛ عدة الداعی، ص141.

23 . کافی، ج5، ص124؛ معراج سعادت، ص429.

24 . سفینة البحار، ج1، ص24.

25 . همان.

26 . عدة الداعی، ص110.

27 . همان.

28 . نفس المهوم، محدث قمی، ترجمه کهری، ص110.

29 . سفینة البحار، ج1، ص698.

30 . اسراء/63 و64.

31 . ر.ک: تفسیر نمونه، ج12، ص208.

32 . تفسیر نور الثقلین، ج3، ص182.

33 . همان، ص183.

34 . وسائل الشیعه، ج12، ص53.

35 . بحارالانوار، ج103، ص11 و 13.

36 . همان، ص14.